درد و دل کاغذی من

چه خبر یار؟ شنیدم که گرفتار شدیدل سپردی و برای دگری یار شدیبعدِ دل کندنت از من دلت آرام گرفت؟خوب شد زندگی ات؟ یا که بدهکار شدی؟بی تو اینجا خبری نیست به جز غصه و دردحال خوش بودی و رفتی و دل آزار شدیبودنت, پنجره ای باز به رویاها بودناگهان پنجره را بستی و دیوار شدیعشق را با طمعِ منطق خود تاخت زدیتا نهایت به دلت سخت بدهکار شدیتو خودت خواستی از قصه ی من پر بکشیپس نگو کار خدا بوده و ناچار شدیحسرت یارِ تو بودن به دلم ماند که ماندآخرین خواسته ام قسمت اغیار شدیمن که در حد پرستش به تو دلبسته شدممن چه کردم که تو اینگونه جفاکار شدی؟پشت کردی به من ای ناز غزالِ غزلمشیر را پس زدی و طعمه ی کفتار شدیمرگِ دل نقطه ی آغاز فروپاشی هاستحیف و صد حیف که تو دیر خبردار شدی درد و دل کاغذی من...

دست و پا گر بشکند با نسخه درمان میشودچشم گریان هم دمی با بوسه خندان میشودسیل باران گر ببارد از نسیم صورتیغم مخور با خنده ای از دیده پنهان میشودمختصر گویم اگر ویران شود کاشانه ایجای هر ویرانه ای کاخی نمایان میشودیا که آید سوز غم تا بشکند خم خانه راگر که باشد همتی میخانه بنیان میشودچون مریدی می کشد رنج ریاضت سال هاعاقبت با پیر خود سوی رندان می شودای خدا هر گز نبینم بشکند قلب کسیدل شکسته باطنش از ریشه ویران میشود... درد و دل کاغذی من...

قسم به فقر که حلال رنگ ایمان استقسم به نان که حروف میان انسان استقسم به سگ که نمی ترسد از وفاداریقسم به مرد که تا بوق سگ پیِ نان استقسم به درد که از طرف میبینییکی ست خیره از آن سان که حالِ نادان استقسم به مردم نادان که با کمال قصورخیال می کند از پیروان لقمان استقسم به خون که روان است از سوی نیشابورقسم به چشم که سوغات فتح کرمان است قسم به گندم ری گرچه مدتی است مدید خراج خاصه ی دولتسرای طهران است بقای سلطنت هیچ کس نمی بینم مگر خدا که به ذات از قدیم سلطان است .‌..حسین جنتی درد و دل کاغذی من...